Tuesday, June 24, 2014

තනිකමේ අසිරිය


හුදෙකලා
 මඟ අතරම්ං වී
යනෙන මාවත සොයන මොහොතේ
මිනිස් පුළුටක් නොදුටුවෙමි මම
දෑස් යොමුවද පෙනෙන මානේ

තනිකමට මුසුවූ සිතේ දුක
හදට ඉදිකටු අනින යාමේ
කඳුලු වියැළුණු වේදනාවකි
අඳුරු මග මට ඉතුරු වූයේ

ජීවිතේ ආගිය ඇත්තවුන්
පියනැගූ සළකුණු මැකී ගොස්
හුන් තැනම නැවතී මදක් දැන්
තනිකමේ අසිරිය විඳිමි මං . . .




8 comments:

Unknown said...

Elaz... keep it up....

නජාත් අක්‍රම් said...

:-)

Unknown said...

^_^

Unknown said...

:) nice one

Unknown said...

thnx ravi and vibhatha :)

Unknown said...

Nice...xm thanikama... :)

Unknown said...

owwww :D :D

Unknown said...

Nice

Post a Comment

Template by:

Free Blog Templates